De werkvorm ‘Denken’

De Denker van Rodin

Hoe vaak denk jij per uur, per dag, per week? Hoeveel tijd besteden we aan nadenken over ons werk, privéleven of studie? En hoeveel tijd gunnen we elkaar om te denken?

Leerstijl

Als ik een test voor de leerstijlen van Kolb invul, dan kom ik zeker uit op de ‘Doener’. Of in het jargon van Vermunt, de ‘Toepassingsgerichte stijl’. En volgens de Belbin groepsrollentest blijk ik een ‘Bedrijfsman’. Ondanks dat ik nog geen doorslaggevend bewijs heb gevonden voor leerstijlen of geloof in het resultaat van elk internettestje, zie ik toch een trend. Ik ben een aanpakker, ik houd van uitdagingen en ik probeer nieuwe ideeën liever gelijk uit dan dat ik er lang over nadenk.

Mede daardoor zit m’n hoofd vol ideeën, plannen, kortlopende acties en lange termijn strategieën. Met elk idee waar ik blij van word ga ik aan de slag, lange termijn ideeën schrijf ik ergens op. Als ik kijk naar de lessen en trainingen die ik ontwerp, dan viert ‘het doen’ de boventoon. Lezen en nadenken is verplaatst naar thuis achter de computer en in de groep gaan we aan de slag. Lekker activerend, gelijk toepassen van de theorie, oefenen en de dag vliegt voorbij.

Zaag

Abraham Lincoln zei ooit: “Als ik acht uur zou hebben om een boom om te hakken, zou ik zes uur besteden aan het slijpen van de zaag.” Niet echt een uitspraak van deze tijd misschien, maar wel iets om (jawel) over na te denken. Eigenlijk heb ik de werkvorm ‘nadenken’ nooit echt overwogen in mijn lessen. Met alle werkvormen die ik gebruik vorm ik het denken en duw ik de studenten een bepaalde denkrichting in, maar laat ik ze echt nadenken?

Een tijd terug mocht ik meedoen aan een Socratisch gesprek. Dat was best een eyeopener! Waar ik normaal op het puntje van mijn stoel zit om mijn zegje te doen, was de actie nu luisteren, samenvatten en dan pas je zegje doen, zonder in discussie te gaan met de andere sprekers. Kortom, de taak was: nadenken, en wat gebeurde er? Ik kwam tot diverse nieuwe inzichten en ontdekkingen over mijzelf en mijn groepsgenoten.

Denken in de trein

De afgelopen weken heb ik veel met de trein gereisd, de ultieme plek om even lekker Facebook te checken, appjes te sturen en een foto te uploaden. Ik was niet de enige met dat idee, 90% van de mensen die ik zag in de trein of op het perron, keken naar hun beeldscherm. Is dat erg? Geen idee, sommige onderzoeken zeggen van wel, anderen kunnen niets aantonen. Op het moment dat ik de telefoon weg moest leggen, omdat de batterij leeg was, viel mij op hoe mooi het buiten is en hoe lekker het is je gedachten even de vrije loop te laten.

Cocoonen

De nazomer is zo ongeveer voorbij en de tijd van knus binnen ‘cocoonen’ komt er weer aan. Tijd om over het jaar na te denken en nieuwe plannen te maken? Misschien houd ik het deze keer alleen bij denken. Er zit zoveel in mijn hoofd, daar hoeft even geen nieuw plan meer bij. Liever ga ik wat meer de diepte in. Eén actie zet ik wel op mijn ‘to do – list’: de werkvorm denken toevoegen aan mijn blended lesontwerpen. Wat gaat er gebeuren als ik de cursisten een half uur laat nadenken? In een Socratisch gesprek, of alleen? Zonder beeldscherm, pen, post-its en andere afleiders?

Ik ga het gelijk uitproberen! Oh . . . weer een actie, ik ben hardleers, maar ik ga het toch doen, denk ik.