Sinds juli 2019 word ik behandeld voor borstkanker. De scholen zijn weer begonnen, het ´normale´ leven start weer op. Voor mij is het dit jaar heel anders, nu twee maanden na de diagnose borstkanker, heb ik de eerste kuur achter de kiezen en wacht mij nog een heel traject van behandelingen en beter worden. Langdurig ziek zijn is een nieuw fenomeen voor mij, ik heb wel eerder lange vakanties gehad of periodes met (te) weinig opdrachten, maar dit is anders. Ziek zijn, toegeven aan vermoeidheid, vaak naar het ziekenhuis moeten, het vraagt een heel ander levensritme. Eentje waarin ik mijn draai nog moet vinden.
Projectmatig denken
Voordat ik het onderwijs in ging was ik eventmanager en is projectmatig denken de basis geworden. Graag zie ik mijn ziek zijn dan ook als een project, met duidelijke mijlpalen en een eindpunt. Ondanks dat ik al mijn opdrachten heb afgezegd, heb ik nog wel een opdracht aan mijzelf: Blended blijven denken en mij blijven ontwikkelen. Ook in het ziek zijn liggen interessante uitdagingen zoals energiemanagement, motivatie om iets nieuws op te pakken en dealen met hoe mensen mij nu zien.
Nieuwe projecten
Dit nieuwe schooljaar zou ik starten met het ontwerpen van innovatieve trainingen, verder gaan met het uitbouwen van een corporate academie en starten met het opzetten van mijn eigen blended trainingen voor professionals. Het fijne aan freelancen is dat je zelf je agenda kan bepalen en dat de opdrachtgever (als het goed is) echt blij is dat je er weer bent. Die feedback, het werk dat uit je handen komt en nieuwe opdrachten starten, geven energie en maken ZZP-en zo leuk. Tegelijkertijd is freelancen stressvol, het moet allemaal uit jezelf komen, je agenda wordt eigenlijk vooral bepaald door de teams waarmee je samenwerkt en al dat reizen is ook niet ideaal. Kortom, elk voordeel heeft z´n nadeel.
Therapeutisch fietsen
Met ziek zijn is het niet anders. Ja, ik moet luisteren naar mijn lichaam en mijn hoofd wil vaak meer dan dat mijn lijf kan. Zo ging ik deze week ‘therapeutisch fietsen’, want bewegen is goed voor het hoofd en helpt het genezingsproces. Het was een prachtige ochtend en ik zette mij schrap voor grote groepen wielrenners, hardlopers en andere duinen-liefhebbers. Het bleek echter zeer rustig, met vooral 50-plussers en een verdwaalde toerist. Al snel realiseerde ik mij dat maandagochtend niet de meest populaire sportochtend is en ik de duinen dus vooral voor mijzelf had. Thuis gekomen bekeek ik updates up LinkedIn en realiseerde ik mij dat mijn huidige status wel wat lijkt op die lege duinen, niet de meest populaire plek om te zijn.
Realiteit
Tuurlijk ben ik wel een beetje jaloers op die mooie berichten van nieuwe opdrachten, banen en ontmoetingen. Mensen die het roer helemaal omgooien of juist een prachtig jubileum hebben gehaald. Mijn realiteit is anders, kent z’n eigen uitdagingen en is zeker niet minder goed dan wat de wondere wereld van social media laat zien. Net als altijd ben ik keihard aan het leren en ontdekken, alleen is het dit keer zoveel meer persoonlijk en misschien zelfs wel privé. Daarnaast krijg ik zoveel mooie berichten en steun van vrienden, familie en collega´s, dat dit verhaal delen alleen maar goed voelt.
‘There is a CAN in cancer’, dat stond op een Hallmark-kaartje dat ik van een goede vriendin kreeg. Een simpele zin die mij inspiratie geeft om dit project zelf vorm te geven en er sterker uit te komen. Aan de slag met kijken over grenzen en ontdekken wat ik kan!