Bron: www.ttmcommunicatie.nl
Wat drijft mensen om kennis en ervaringen te delen of dat juist niet te doen? Vorige week sprak ik hierover met Ilya van Marle, professioneel kijker en gepassioneerd over kennisdelen. Waar de ene organisatie een top-down benadering nodig heeft om medewerkers hun kennis te laten delen, zie ik bij andere organisaties dat medewerkers bijna als vanzelf zoeken naar verbinding en uitwisseling.
Bart Lamboo (2018) heeft onlangs onderzoek gedaan naar blended learning vanuit het perspectief van de docenten en hierover gepubliceerd in ‘Inspired to change’ van Frans Jacobs en Ellen Sjoer (Eds.). In zijn conclusie schrijft hij over de zoektocht van docenten naar het zinvol inzetten van blended learning. Rode lijn door zijn conclusie is dat docenten graag hun ervaringen willen delen en er een grote behoefte is aan verbinding. Daarnaast moeten managers dit proces ondersteunen en ook wel een beetje afdwingen. Een combinatie van bottom-up en top-down implementatie lijkt hierbij de beste ‘blend’ te zijn.
Wilfred Rubens noemt in zijn boek ‘E-learning, trends en ontwikkelingen’ (2013) de noodzaak van een cultuur gericht op samenwerken om zelf gestuurd en zelf georganiseerd leren mogelijk te maken. Hij erkent hierbij direct dat dit geen eenvoudige opdracht is om te realiseren, hierbij zijn goede (online) faciliteiten en collegiale ontmoetingen in ieder geval de basis.
Kennisdelen vraagt urgentie, ondersteuning en de mogelijkheid om met elkaar te verbinden. En wat levert het op? Een dynamische organisatie met respect voor elkaars kennis en een hoge leercurve!