Als ZZP-er ben ik, naast de opdrachten, vooral bezig met marketing. Een blogje hier, nieuwsbriefje daar en regelmatig netwerken. Nu heb ik ook een parttime baan als congresmanager en onderwijskundige in het HagaZiekenhuis, wat mijn tijd om te ZZP-en een stuk kleiner maakt. Maar de balans was er, regelmatig een leuke ZZP klus en daarnaast onderwijs realiseren in het ‘Haga’.
En zoals dat gaat met balans, die raak je wel eens kwijt . . . mijn oude buurman, van 91 jaar begint steeds meer te kwakkelen. En met oud bedoel ik zijn leeftijd, maar ook het feit dat we sinds een aantal jaar geen buren meer zijn. Maar we hielden contact, vooral omdat hij verder weinig mensen om zich heen heeft en ook een lieve schat is.
Met kwakkelen bedoel ik onhandige valpartijen, regelmatig naar de eerste hulp, vergeten medicatie en langzaam maar zeker de bekwaamheid verliezen om alleen te wonen. Dus waar ik in het verleden regelmatig een kopje koffie kwam drinken en hij af en toe bij ons kwam eten, ben ik nu echt aan het zorgen. Opeens ben ik aan het bellen met thuiszorg, huisarts en familie. Ik hang regelmatig aan de bel bij instanties dat het zo niet meer kan, maar hij is nog niet ‘slecht’ genoeg. Dus dan maar thuis aan blijven modderen met de thuiszorg.
Al doende ben ik 4 tot 8 uur per week bezig met de zorg voor mijn oude buurman, meestal op onmogelijke momenten, want een valpartij kan je niet plannen. Tijd die ik anders besteed aan ZZP-en, marketing en nieuwe ideeën ontwikkelen. Tijd die nu opgaat aan mantelzorgen.
Een bezoekje aan de eerste hulp duurt namelijk gemiddeld drie uur. Overleggen met de huisarts, wachten op een huisbezoek, afstemmen met de thuiszorg en inpakken voor een crisisbed, duurt een uurtje of vijf. De was ophalen, overleggen met de zorg, een CIZ indicatie aanvragen, weer overleggen met de huisarts, boodschappen doen, de familie bellen . . . weer een paar uur erbij. Veel uren waarin ik mijn buurman helemaal niet zie, dus die heeft ook nog even aandacht nodig.
Heeft die man dan geen kinderen, andere familie? Een beetje, maar geen kinderen en niet in de buurt. Samen met zijn neef pak ik de zorg op, waarbij ik eerste contactpersoon ben. Moet dat? Krijg ik ervoor betaald? Nee, maar als ik het niet doe, wie dan wel? Ik voel mij verantwoordelijk, ik heb een bijzondere band met hem en, eerlijk waar, ik doe het graag.
Het gevolg is wel, dat al die marketing taken van een ZZP-er er helemaal bij inschieten. De tijd die ik over houd gaat naar mijn gezin, naar mijzelf en mijn andere werk.
En nu eindelijk, na maanden ‘gedoe’ heeft mijn oude buurman een plekje gekregen in een verzorgingshuis. Vorig weekend hebben we zijn kamer ingericht met eigen meubeltjes en de administratieve verhuizing geregeld. Deze week is hij verhuisd en hoop ik dat de acute zorg van het afgelopen jaar terug veranderd naar dat gezellige kopje koffie en een wandeling in het park.
Ga ik dan weer keihard ZZP-en? Ik denk het niet, mantelzorgen heeft mij veranderd. Ik geniet ervan en leer veel over leven en overleven. Daarom ga ik aankomende september starten met de minor Spiritual Care aan de VU, de opmaat naar de Master Geestelijke Verzorging. Voor mij een grote ‘game changer’, een enorme zwaai in mijn carrière en hopelijk een verrijking voor mijzelf.
Mantelzorgen is zwaar, kost veel tijd en is nauwelijks te plannen. Voor iemand zorgen, zonder alle regie over te nemen, is moeilijk. Geduld hebben met zijn levenstempo en de processen van de zorg is heel intens en soms super frustrerend. Maar jeetje, het schudt iets in mij wakker wat lang heeft liggen suffen. Vragen over zingeving, wat goede zorg eigenlijk is en wanneer iemand ergens ‘recht’ op heeft, stuiteren door mijn hoofd en hart. Vragen die ik verder wil onderzoeken, wil uitdiepen en onderdeel wil maken van mijn dagelijks werk en leven.
Dus ja, voorlopig ben ik vooral mantelzorger en weinig ZZP-er. Mijn onderneming staat op een laag pitje, maar iets anders is daarvoor in de plek gekomen. Een avontuur waar ik in wil duiken, een zoektocht naar iets wat ik nu nog niet goed begrijp, maar wel energie geeft. En misschien vind ik dan na een tijdje weer een nieuwe balans!