Sinds juli 2019 word ik behandeld voor borstkanker. Een pittig traject van vele maanden dat mijn leven op scherp zet. Dit ziek zijn is een soort ‘reset-button’, die meer doet dan alleen mijn lijf genezen. In deze blog mijn inzichten over ziek zijn, veranderen en het nieuwe normaal.
Veranderpijn
Veranderen is niet makkelijk, levert weerstand op en gaat zelden vanzelf. Dat hoor ik eigenlijk iedereen zeggen die daarmee te maken heeft. Dat wat we normaal vinden, willen we eigenlijk het liefst zo houden. Veranderen geeft teveel risico, je moet onderzoek doen, met andere mensen samenwerken en misschien wel iets nieuws starten.
Ik praat met veel mensen over ziek zijn en focussen op beter worden. ´Hoe hou je het vol, wat doe je de hele dag, hoe zorg je dat het leuk blijft, zijn vragen die ik krijg. Eronder ligt eigenlijk te vraag, hoe ga je ermee om dat je nu abnormaal bent, voor jezelf en voor je omgeving?
Deal with it
Gek genoeg is dat dus niet zo moeilijk. Ik zit al maanden in mijn nieuwe normaal. Ziek zijn is iets wat ik moet leren, maar tegelijkertijd heb ik ook niet zoveel keus. Ik ben ziek, deal with it. Het nieuwe normaal is goede en slechte dagen hebben, veel naar het ziekenhuis gaan en accepteren dat de bijwerkingen maar beperkt te voorspellen zijn en onverwacht tevoorschijn komen.
En dan vraag ik mij af, is dit niet exemplarisch voor een gewone werkdag? Dealen met de realiteit waar je in zit? De samenstelling van het team, de werkdruk, de fratsen van jouw doelgroep en de altijd snel veranderende omgeving? We willen niet veranderen, want we houden van normaal en toch, als de nood aan de man is, doe je het toch. Wat houdt ons tegen om te innoveren, te groeien en te veranderen? Waardoor blijven we zo vast houden aan ons huidige normaal?
Reset-button
Het antwoord op deze vraag is te vinden in vele onderzoeken, boeken en bij verander-goeroes. Maar hoe zit dat bij jouzelf? Ik kom erachter dat ik mijn nieuwe normaal tot zover accepteer omdat het gewoon niet anders kan. En dat ik het volhou, omdat ik weet dat ik weer beter wordt en dan sterker uit dit traject wil komen dan dat ik erin ging. En misschien ligt daar wel de sleutel. Veranderen moet, het kan niet anders, de wereld beweegt te snel om stil te blijven staan. Als het dan moet, dan wil ik er wel beter uitkomen. Die zoektocht naar kwaliteit, in wat ik wil doen als ondernemer, wat veranderen betekent voor mij persoonlijk en hoe ik het onderwijs kan helpen te innoveren, maakt mijn ‘reset-button’ een grote rode knop waar ik steeds weer op sla. En dan gaat er niet een alarm af, of vliegt er een raket weg, nee, dan gebeurd er iets onverwachts waardoor ik verder kan in mijn veranderproces.
De sleutel
En de sleutel tot succes? Dat ik het niet alleen doe. Samen met deze heftige ziekte is mijn netwerk actief geworden en word ik tot ongekend niveau gesteund en begeleid. Dat team dat ik net even noemde, de mensen met wie je dag in dag uit werkt, zij zijn de sleutel tot het nieuwe normaal. Als je met jouw team de schouders zet onder verandering en innovatie, wat weerhoud de zorg dan om de mogelijkheden van technologie te omarmen? Of wat weerhoud het onderwijs om te focussen op talentontwikkeling? En wat weerhoud een L&D-er om echt werk te maken van een leven lang leren?
Niets, want je weet waarvoor je het doet, je wil er beter uitkomen en je doet het niet alleen. Wat mij betreft zet ieder team een fysieke reset-button in hun kantoor om regelmatig op te slaan, zodat er ruimte ontstaat voor innovatie en verandering. Dan hoef je niet te wachten tot je kanker krijgt, en kan je met andere ogen kijken naar het normaal waarin je zit.
Verandering en innovatie hoeft niet disruptief of pijnlijk te zijn. Het is misschien wel het leukste onderdeel van de dag, het is de ‘bildung’ voor het team en de energie die jouw organisatie heeft om zich te onderscheiden!
Wil je weten wat de reset-button mij voor plannen geeft voor onderwijsinnovatie en blended learning? Stuur mij een mailtje: joanne@blendit.nu